Tentoonstelling:

Sandra Derks: De weg van het labyrint

6 maart  t/m 25 april 2021

De tijd is rijp dat we afscheid nemen van het doolhof en het pad betreden van het labyrint, aldus Sandra Derks die met deze tentoonstelling haar ‘work in progress’ laat zien geïnspireerd door het labyrint van Chartres.
In tegenstelling tot een doolhof waar doodlopende wegen en blokkades de amusementswaarde bepalen, er slechts de keuze bestaat uit goed of fout en het vinden van een uitweg afhangt van het analytische vermogen, verkeert degene die een labyrint betreedt in de geruststellende wetenschap dat er maar één pad te volgen is dat in eigen tempo bewandeld kan worden en via het centrum als vanzelf weer naar de uitgang leidt.

Oude beschavingen hebben ons een stenen erfenis nagelaten in de vorm van labyrinten, steencirkels, hunnen-bedden, pyramides, tempels en kathedralen waar kennis en technologie in besloten ligt over de relatie van de mens tot de kosmos. Het is dan ook niet voor niets dat deze vooral gesitueerd zijn waar positieve kosmische en aardstraling elkaar kruisen, ook wel leylijnen genoemd, een soort meridianen die als een raster over de aarde liggen. Volgens Sandra Derks is de toenemende belangstelling voor deze kennis wellicht te wijten aan het besef dat we verdwaald zijn in het doolhof
van de vernietiging van de menselijke soort en zijn habitat. Slaat de mens de weg in naar een kleur en gender loos trans humaan slaven bestaan, aangestuurd door artificiële intelligentie of de weg van de ons gegeven natuurlijke intelligentie waarbij wij onze onlosmakelijke relatie met de aarde en de kosmos weer in ere herstellen?

 In deze tentoonstelling laat zij een aantal werken zien die naar deze vraag verwijzen zoals het schilderij ‘VRIJ’ en ‘Zwart gat’. Door gebruik te maken van taal als een in principe onderscheidend instrument zijn de letters die samen het woord VRIJ vormen hier tot een transparant beeld gemaakt. We zien een doorkijkje richting kosmos terwijl de getrouw weergegeven excrementen ons herinneren aan het aardse bestaan. ‘Zwart gat’ kan op verschillende manieren worden uitgelegd; de verwijzing naar zwarte gaten, wormgaten en witte gaten in het universum maar ook naar de metaforische sprong in het diepe. De reis van de held of de heldin die net als in de mythe van Theseus en Ariadne de angst overwint door het monster te verslaan dat zich in het labyrint van koning Minos bevindt.

Ook toont zij een aantal werken die direct geïnspireerd zijn door de vorm van het labyrint van Chartres zelf. Zo ontrafelt zij deze door het pad uit te snijden van het platte vlak. Zo ontstaat er een onregelmatige slinger die loskomt in de ruimte. Wie deze slinger naar willekeur oppakt en weer loslaat, ziet hoe zich telkens opnieuw een unieke driedimensionale vorm ontvouwt. Deze handeling kan eindeloos herhaald worden terwijl de grondvorm van het labyrint intact blijft.
Hiermee laat zij het proces zien van ieders unieke levenspad met zijn hoogte en diepte punten terwijl het idee van ‘mens-zijn’ onveranderlijk blijft.

Met deze tentoonstelling wil Sandra Derks ons herinneren aan de bouwmeesters uit het verleden die hun kennis van de dynamische natuurwetten wisten te bestendigen in monumenten van schoonheid in steen. Het labyrint van Chartres staat dan ook vooral symbool voor het alchemistische huwelijk tussen zon en maan; tussen het mannelijke en vrouwelijke principe waar alle leven uit geboren wordt. Op 21 juni wanneer de zon op zijn hoogst aan het firmament staat valt er door een gat in één van de gebrandschilderde ramen van de kathedraal een lichtstraal, precies op het midden van de rozet in het labyrint. Het moment om het leven te vieren door één te worden met het licht.

Sandra Derks i.s.m. Marianne Schutte
ARTTRA-galerie